Beste Willem | Brief 3

Twee schrijvers over het thema 'niet gehoord worden'

Naar aanleiding van de oprichting van de nieuwe omroep Ongehoord Nederland vraagt Marjolein Takman zich af of ze zich gehoord voelt door de politiek. In een briefwisseling met Willem Claassen verkent ze samen met hem het thema ‘niet gehoord worden’. De twee schrijvers gaan het nieuwe jaar in met overdenkingen over o.a. representatie, nieuwsconsumptie, verjaardagen en het smoelenboek van de Tweede Kamer. Heb je Willems brief gemist, je vindt hem hier.

Beste Willem,

Bedankt voor je brief en felicitatie. Het voelt tot dusver als een erg nietszeggende leeftijd. Op mijn werk hebben meerdere 24-jarigen tegen me gezegd dat ze 28 écht volwassen vinden, en dat ze hopen tegen die tijd hun levens wel op orde te hebben. Dat moet ik vast niet persoonlijk opvatten.

Ik herken wat je zegt over een meningenspiraal. Eerlijk gezegd helpt het mij om af en toe het nieuws minder, of helemaal niet te volgen. Dus bij dezen raad ik het je aan. Toevallig ben ik gisteren begonnen in het boek De Meeste Mensen Deugen van Rutger Bregman. Hij noemt het nieuws ‘een van de grootste verslavingen van onze tijd’. Daarop volgt een redenatie over de grip die de somberheid van nieuws op mensen heeft, en waarom dat onnodig is. Nieuwsberichten gaan vaak over incidenten, goed nieuws hoor je simpelweg niet.

Ik hoop niet dat ik de indruk heb gewekt dat ik representatie niet belangrijk vind, want het omgekeerde is het geval. Ik ben het eens met alles wat je over dat onderwerp zegt. Het lijkt alleen geen antwoord te zijn op het probleem van de mensen die zich zo luidkeels niet gehoord voelen. Zij hebben veel stemmen voor zich spreken, maar dat is blijkbaar niet genoeg. Dat is inderdaad het verschil tussen daadwerkelijk niet gehoord worden en je niet gehoord voelen. En dat gevoel, dat is waar het wringt.

Waardering krijgen is een groot goed, en misschien is dat wel meer dan een mens van politiek en maatschappij kan vragen in een samenleving waar ook nog groepen compleet onderbelicht blijven. Datzelfde geldt voor het aangaan van gesprekken, en luisteren. Ook dat is belangrijk, maar in het kader van luisteren ging onze minister-president vorig jaar wel in gesprek met de relatief kleine Nederlandse Gele Hesjes beweging, en heeft hij nog altijd niet de moeite genomen om met KOZP te praten. Ook waar geluisterd wordt, worden mensen niet gehoord.

Daarmee wil ik niet zeggen dat meer naar elkaar luisteren als oplossing de deur uit moet. Als we stoppen met naar elkaar luisteren, belanden we allemaal in een soort echoput. Dat klinkt erg onaangenaam. Ik kan niet meer terugvinden waar ik las, maar in een zoveelste artikel over Trump werd gesteld dat mensen op hem en soortgenoten stemmen omdat ze eenvoudige oplossingen bieden voor complexe problemen. Daarom vindt hij klimaatverandering geen probleem van de mens; dat is na complete ontkenning het simpelste antwoord. Misschien ben ik niet opgewassen tegen mijn eigen vraag, maar dat betekent niet dat ik geen antwoord moet proberen te geven.

Ik vind het een mooi doel om jezelf meer te waarderen. Misschien kun je beginnen met stoppen het nieuws te volgen.

Groet!

Marjolein

Klik door naar Willems reactie en tevens de laatste brief in deze reeks.