Beste Marjolein | Brief 4
Twee schrijvers over het thema 'niet gehoord worden'
Naar aanleiding van de oprichting van de nieuwe omroep Ongehoord Nederland vraagt Marjolein Takman zich af of ze zich gehoord voelt door de politiek. In een briefwisseling met Willem Claassen verkent ze samen met hem het thema ‘niet gehoord worden’. De twee schrijvers gaan het nieuwe jaar in met overdenkingen over o.a. representatie, nieuwsconsumptie, verjaardagen en het smoelenboek van de Tweede Kamer. Heb je Marjoleins vorige brief gemist, je vindt hem hier.
Beste Marjolein,
Je advies neem ik zeer ter harte. Met terugwerkende kracht zelfs. Gisteren, toen ik je brief nog niet had gelezen, heb ik mijn goede voornemen voor dit jaar vastgesteld: mijn nieuwsverslaving indammen. Ik heb meteen de NOS-app van mijn telefoon verwijderd. De vraag is wel of het verstandig is, aangezien ik columns schrijf voor een regionaal dagblad. Maar goed, in die stukken doe ik vaak een poging de actualiteit te ontstijgen door het simpelweg persoonlijk te houden.
Ik merk trouwens nu al dat het niet volgen van nieuws geen eenvoudige opgave is. Je kunt een nieuwsapp verwijderen en de krant niet meer openslaan, maar ik heb na één dag al gemerkt dat het nieuws heel hard zijn best doet me te bereiken. Via de kieren van de deur komt het binnen. Het is niet alleen de ontvanger die bepaalt, helaas. In zekere zin is het te vergelijken met meningen. Je kunt weigeren een mening te hebben over iets, maar mensen trekken aan je. Je ontkomt er bijna niet aan. Ze willen weten wat je ervan vindt, waar je staat, ze willen weten wie ze voor zich hebben.
Nu ik wachtend in de rij voor de kassa niet meer mijn telefoon check op nieuwsberichten, heb ik wel meer oog voor andermans verslavingen. Vanochtend legde een man voor me een flinke doos op de band. ‘Grote suikerklonten’ stond er op de zijkant van de doos. Ik wist niet dat dit bestond.
Ik vind het heel mooi dat we in een briefwisseling die in de eerste plaats gaat over je niet gehoord voelen uiteindelijk tot de conclusie komen dat we minder het nieuws moeten volgen. Als je dit met elkaar combineert, zou je mensen die zich niet gehoord voelen kunnen adviseren het nieuws links te laten liggen. Dat is helemaal geen slecht idee. Ik zou er zelfs een voorwaarde van willen maken: als jij – ongehoorde – minder het nieuws volgt, dan zullen wij – de elite/de besluitvormers – naar je luisteren. Dan heb ik het niet over degene die ongehoord is, maar over degene die zich ongehoord voelt. Die komen dan uit hun meningenspiraal. In deze gedachtegang heeft die nieuwe omroep overigens nul bestaansrecht.
Laten we het snelle nieuws negeren, maar wel de achtergronden die het grotere plaatje schetsen – met daarin alle verschillende stemmen – een beetje in het oog houden. Zoals je prachtig zegt, we moeten antwoorden blijven proberen te geven, ook al kunnen we de vraag niet aan. Het is een oneerlijke strijd, maar als we zoals Trump weglopen zijn we sowieso verloren.
Het was fijn om met je te sparren.
Liefs,
Willem
PS: Mensen die op hun 28e hun leven op de rit hebben zijn saai en vooral ongeloofwaardig.