Nieuwe makers

Uschi Cop Steff Geelen Edan Azulay  - 15 november 2021

Maak kennis met de nieuwste makers van De Nieuwe Oost | Wintertuin!

Tijdens het Wintertuinfestival op 18 april 2022 presenteren we de nieuwe makers die via onze open call een talentontwikkeltraject bij ons in zijn gegaan. Uit de vele inzendingen selecteerden we makers die barsten van het talent en met wie wij najaar 2021 vol plezier de samenwerking startten. Op de Notulen van het Onzichtbare stelden we ze eerder al afzonderlijk aan je voor, in deze overzichtspost vind je ze allemaal. Op het Wintertuinfestival in Doornroosje kun je in levende lijve met ze kennismaken.

 

Uschi Cop – ‘De marter op de weg’

Ze zeggen dat tijd relatief is. Dat momenten zich naar believen uitrekken en indrukken. Natuurlijk is dat niet juist. De mens is relatief, zijn beleving is relatief en onttrekt zich aan alles, of het nu tijd, ruimte of zwaartekracht is. De momenten tussen haar blik en de klap hadden eeuwen geduurd. Ze voegden zich bij alle momenten waarop ik, net als de marter, het licht in de ogen had gekregen en dan de verkeerde beslissing had gemaakt. Op een bepaalde manier was het alsof mijn leven zich had opgevouwen in oneindig veel kleine plooitjes en zich dan weer opnieuw had ontvouwen. De lijnen waar de kreuken hadden gezeten waren bijna onzichtbaar, maar ik wist dat ze er waren. Maaike zat naast me op de passagiersstoel en fluisterde: “Misschien had ze kleintjes.” Bij het huis aangekomen, stapte ik na haar de auto uit. Er was een snijdende wind opgestoken, het contrast met de hitte van de dag desoriënteerde me. De schokdemper van de auto vertoonde een onthutsende afwezigheid van bloed. Maaike sprak niet over het incident. Het was koud, maar toch gingen we zwemmen. Het maanlicht deed onze lichamen bleek en kwetsbaar oplichten, als zilvervissen in een net. (Lees ‘De marter op de weg’ hier verder)

 

Steff Geelen – ‘RING DING DING’

Dag in dag uit ontwaak ik hier, met dit lichaam, ogen, mond, handen, hoofd. Ik kom overeind, zet het koffiezetapparaat aan, neem plaats achter mijn laptop. En dan gebeurt het. Ik word overmeesterd, overmand door angst, rationeel gezien weet ik dat het irrationeel is. Ik weet dat het niet klopt, maar het helpt niet, nee het helpt echt totaal niet. Karma, zwarte katten, de eindeloze blikjes tomatenpuree in het schap van de supermarkt, de geesten van overleden mensen, ’s avonds een schaduw op de muur van een stoel vol kleren, de objecten in mijn huis, hun stilte, en ik dood daarnaast. Maar nog meer: voor de angst zelf, dat oeroude instinct, geërfd van de apen, aangezet door het minste of geringste. En hoe het me dan alsmaar verder weg duwt, dieper in mezelf drukt, de cellen in mijn lijf op hol doet slaan voor honderd niet-bestaande gevaren. Ik draai rondjes om mijn eigen as, terwijl minder en minder van buitenaf tot me doordringt, alsof ik niet meer in mijn studio ben op tweehoog, niet meer aan de houten Ikea-tafel zit, niet meer aan alle kanten omringd ben door muren en daarachter mijn buren en daarachter meer flats en daarachter de stad en daarachter snelwegen en weilanden en dorpen en velden, maar alsof ik op de bodem van de zee ben met tussen mij en de wereld meters en meters oorverdovend zwaar water. (Lees ‘RING DING DING’ hier verder)

 

Edan Azulay – ‘laatste liefdesgedicht (1)’

ik wil geloven in een verlangen dat kan openbreken
dat altijd in beweging is
geen liefde die mijn bestaan bevestigt
een liefde die me uit mijn vastomlijnde zelf
mijn vastomlijnde gedachten haalt
een liefde die telkens opnieuw mijn ondergang wordt

(en vat dit alsjeblieft niet op als een doodswens – ik weet dat je dit doet)

 

jouw probleem is dat je denkt dat je slimmer bent dan ik
omdat je gelooft in de filosofie van rené descartes
je zegt you think too much
je blik deelt me op in fragmenten
lippen: 8
borsten: 6
gevoel voor humor: 3
4 op een zaterdagavond

als dit een vorm van voorspel is zul je beter je best moeten doen

(Lees ‘laatste liefdesgedicht (1)’ hier verder)

 

Op tweede paasdag 18 april sluit het Wintertuinfestival in Nijmegen de Boekenweek af in poptempel Doornroosje. Het festival met het thema fictie als gids start op 18 april om 15 uur en is rond middernacht afgelopen. Kijk voor het programma en tickets op wintertuinfestival.nl.
Op 6 april openen we op Notulen van het Onzichtbare het nieuwe seizoen met een speciale reeks festivalnotulen. Duik in het overzicht van de verdiepende publicaties die in de festivalmaand november verschenen en de gloednieuwe festivalnotulen van onder meer Laurens van de Linde, Jordi Lammers, Jelko Arts, Sinan Çankaya, Merlijn Huntjens en Ellis Tolsma.

 

Uschi Cop is schrijver en literair curator. In 2014 verhuisde ze naar Brussel en werd ze verliefd op de stad. Een jaar later behaalde ze haar doctoraat in de taalpsychologie aan de UGent. Momenteel werkt ze als beleidsmedewerker voor het Departement Cultuur, Jeugd en Media. In 2018 werd ze geselecteerd voor de Parijse schrijfresidentie van deBuren en in 2019 voor de Lage Landen schrijfweek van Editio. Begin 2021 richtte ze Hyster-x op, een feministisch Belgisch schrijverscollectief voor vrouwen en non-binaire personen. Ze cureert literaire podia en teksten voor dit collectief en zoekt voortdurend naar nieuwe samenwerkingen. Uschi’s proza is zintuiglijk en scherp en belicht thema’s zoals klimaatverandering, rouw, feminisme, cultuur, kunst en intimiteit. Ze brengt regelmatig poëtische tekst op verschillende podia. Ze schreef reeds columns voor De Morgen en publiceerde korte verhalen en poëzie in onder andere Kluger Hans, Ons Erfdeel, Editio Magazine en Deus Ex Machina. Uschi zit in het talentontwikkeltraject van Wintertuin. (Foto door Gaby Jongenelen.)

Steff Geelen is schrijver, theatermaker en performer met een achtergrond in sociologie. Hun werk is beeldend, ritualistisch en interdisciplinair en onderzoekt vaak een of meerdere van de volgende thema’s: metamorfose, mythologie, verlangen, controleverlies en ontheemding. Steff is coach en maker bij Poetry Circle Nowhere en als vaste maker aangesloten bij Likeminds. In 2020 werd hen samen met veertien andere (internationale) kunstenaars geselecteerd voor de 3Package Deal, een talentontwikkelingsbeurs van het Amsterdams Fonds voor de Kunsten. In 2021 maakte hen twee voorstellingen; Ring Ding Ding een audiovisuele installatie over het leven van voorwerpen voor Over Het IJ Festival en Mannish, een persoonlijk, filosofisch onderzoek naar de male gaze die in première ging tijdens het Amsterdam Fringe Festival. Hen schrijft poëzie, proza en essays en publiceerde eerder op Hard//Hoofd, De Optimist en in Kluger Hans. Steff zit in het talentontwikkeltraject van Wintertuin. (Foto door Gaby Jongenelen.)

Edan Azulay schrijft poëzie en toneel en performt op verschillende podia. In 2020 studeerde hen af aan de opleiding Writing for Performance aan de HKU. Met hun afstudeerwerk een lichaam van water kan niet breken, een verzameling liefdesbrieven over water, liefde buiten structuren van kapitalisme, muziek, utopische verlangens, the in-between en the not-yet-here, won hen de onderzoeksprijs van de theaterfaculteit. Belangrijke thema’s in hun werk zijn queer utopieën, excessen, vervreemding, seksualiteit en verlangen. In 2019 ging hen met deBuren op schrijfresidentie naar Parijs en een jaar later werd hen geselecteerd voor het Slow Writing Lab van het Nederlands Letterenfonds. Edan zit in een ontwikkeltraject van De Nieuwe Oost | Wintertuin.