Parkplan

Op 23 oktober verscheen het poëziedebuut van Wintertuinschrijver Wout Waanders, neem hier vast een kijkje in het park

Als mensen zeggen dat ze niets begrijpen van poëzie, dan refereer ik graag aan de Fata Morgana, een attractie in de Efteling. In een bootje vaar je achtereenvolgens langs oosterse taferelen zoals een paleis, een gevangenis en een haven. Dat zijn geen logische scènes die elkaar opvolgen. Mensen die uit die attractie stappen, zeggen niet dat ze iets niet begrijpen. Het gaat er in zo’n attractie niet om dat je een verhaal vertelt, maar dat je even onderdeel bent van een andere wereld.
Dat is precies wat een gedicht doet. Mensen moeten loslaten dat ze gedichten moeten begrijpen: ze moeten zich overgeven aan wat het gevoel van een gedicht zou moeten doen. Je moet even onderdeel worden van een wereld. Wie vaker in een pretparkattractie stapt, ontdekt steeds weer nieuwe dingen. Ook dat is niet anders als je een gedicht herleest.  – Wout Waanders

TONERS

Afgelopen jaar erfde ik een kopieerapparaat.
Een Xerox B605 – van die machines die
ergens op openbare basisscholen staan,
in hokken alleen voor hen bestemd.

Anna en ik, we hebben sinds kort een gezamenlijk huishouden.
Dat is niet ogenblikkelijk gebeurd. Sommige combinaties
vormen al meteen een eenheid,
bij ons duurde dat wat langer.

Ik heb mijn Xerox het kamertje van Kato ingeschoven.
Sindsdien verschoont Anna haar op de glasplaat.
‘Precies de goede hoogte,’ zegt ze.

Ik zou zo graag een tweede willen.

Anna is ziek. ‘Ik weet niet wat het is,’
zei de dokter, terwijl hij haar arm bekeek.
Thuis legden we de arm op de plaat en drukten af.

Dat zijn we blijven doen. Steeds nadat we Kato
in haar bed hebben gelegd, kopiëren we zorgvuldig
een onderdeel van Anna. Soms
zegt ze: ‘Je voelt de flits.’

Het is ’s avonds laat. Anna ligt in de woonkamer
over de vloer uitgespreid. Ik buig me over haar heen
en vertel haar hoeveel ik van haar,
hoeveel ik van beide vrouwen houd.

WAT ER NU ZO ANDERS IS

Er zijn zoveel manieren om verschillen aan te wijzen.
Op je hurken of staand in je gloednieuwe schoenen,
lopend, door een donker steegje, of daar,
langs het maïskolvenveld.

Of op je scootmobiel natuurlijk,
rijdend langs snackbar Baby Blue,
met een sigaret in je ene hand
plus je mobiele telefoon.

Er zijn zoveel manieren om verschillen aan te wijzen
maar altijd gaan ze volgens hetzelfde patroon:
hier is dit, daar is dat. Anders dan hier,
gaat het daar zo. Er zijn geen uitzonderingen

op de manieren van spreken over verschillen.
Geen mens is daar ooit over begonnen.

—

Benieuwd naar meer van Parkplan? Klik door naar nog drie attracties of luister ook het te gekke interview met Wout door Erwin Taets voor de podcast Ochtend in Pretparkland. En voorafgaand aan Het Grote Gesprek met Jaap Robben namen we ook nog een voordracht van Wout voor je op:

In Parkplan combineert Wout Waanders zijn fascinatie voor pretparken met die voor gedichten. Het resultaat is een bijzondere uitgave die zich laat openvouwen als een plattegrond en waarop je je eigen route kunt uitstippelen langs 34 gedichten. Dat poëzie ook een attractiepark kan zijn, bewijst Parkplan. De bundel is onder andere verkrijgbaar via Uitgeverij De Harmonie.