CRC 9 | vandaag kijk ik voldaan toe terwijl het licht verdwaalt en in een steegje door het donker in elkaar wordt geslagen

Geïnspireerd door 'Ze hebben mijn vader vermoord' van Édouard Louis

Eind januari is een nieuwe reeks Close Reading Clubs (CRC) van start gegaan. De negende editie werd geleid door redacteur en samensteller van de essaybundel De Nieuwe Koloniale Leestlijst Rasit Elibol. Hij besprak een fragment uit de roman Ze hebben mijn vader vermoord van Édouard Louis. Onze literair notulist Jared Meijer was erbij en liet zich inspireren tot nieuw werk. 
Eind juni vindt de tiende editie van de Close Reading Club plaats. Wil je je inschrijven voor de volgende leesclub, klik door naar De Nieuwe Oost | Wintertuin. Benieuwd naar de literaire notulen van eerdere Close Reading Clubs, klik door naar het overzicht.

vandaag kijk ik voldaan toe terwijl het licht verdwaalt en in een steegje door het donker in elkaar wordt geslagen

ik zoek tussen de armoede van het licht
naar levensonderhoud
ik luister naar een mechanische vleugel die wiekt en herinner me
de schemering; het leven dat bestond uit blikken en glazen
maakte plaats voor plastic, kampeervoedsel en niet veel later
een gastankexplosie

gegentrificeerde grot vol verdwaalde kinderen
grot vol schuilende gepolariseerde kinderen
ik zal jullie vuur en licht leren
mits jullie mij kunnen vertellen
wat is de kleur van verdwenen
de geur van kwijt?

net als jullie ouders luister ik naar het eerste geluid in de ochtend
en het laatste in de avond
in afzondering

als de telefoon gaat is het altijd voor ons
en ook de brieven en pakketjes
dragen zonder uitzondering onze naam

en in elke opening – het gat voor de nek in een trui
daar waar uit de ovale lamp als uit een gebroken ei
het licht schijnt – in elke opening zien we een mond
die voor een ander kan opkomen en zwijgt

kennen jullie toevallig mijn kind van stro, van modder, van teer?
mijn kind is van erts, aarde en holle vogelbotten
hij bestaat uit struikelwortels en doorgeslikte kralen
verschuilt zich tussen gelaagde gordijnen en roept me
hij roept ons; hij is verborgen en aan het licht
gekluisterd; hij haast zich bij me weg als door de wind
opgejaagde vlammen, klampt zich vast aan de afstand
als vruchtvlees dat de pit omarmt

het was een winterochtend zoals deze
een die de vingers in de vuist vastvriest
en lamlegt; mijn in de zij genestelde woede trekt aan
en ik heb er genoeg van gezien te worden

sta zoals elke ochtend klaar om de hoek van de nacht
voorbereid en met schaduw bewapend
tot de rode zon opkomt – en hij spaart me

Leestips van Rasit Elibol bij deze Close Reading Club:

• Ze hebben mijn vader vermoord, Édouard Louis (De Bezige Bij, 2018)
• Een bespreking van Ze hebben mijn vader vermoord op De Groene Amsterdammer
• Interview met Édoard Louis op De Groene Amsterdammer
• Kollektieve schuld, Edgar Cairo (1976)