Ik heb mijn schoenen eigenlijk al uitgedaan

Jesse Gunsing  - 28 november 2019

Literaire notulen bij het Kroegcollege

foto door StudioSchulteSchultz

De woensdagavond van het festival werd in café ’t Haantje gevierd. Writer in residence Clarice Gargard opende de avond met een zeer actuele column, student Creative Writing Eline van Wieren droeg voor uit dik is geen emotie en universitair docent Liedeke Plate gaf college over gastvrijheid doorheen de literatuur. Jesse Gunsing maakte literaire notulen met het kroegcollege als vertrekpunt.

 

Ik heb mijn schoenen eigenlijk al uitgedaan

Ik ging er wel vanuit dat ik verder dan de voordeur mocht komen toen je opendeed. Ook ben ik gaan zitten, ik weet eigenlijk niet op welke stoel jij het liefst altijd zit en ik begin nu toch het idee te krijgen dat het de stoel is waar ik ben gaan zitten. Je vroeg niet of ik iets wilde drinken dus ik heb zelf maar wat gepakt. Ik heb je koelkast opengemaakt, door de schappen gekeken en toen heb ik limonade ingeschonken. Mijn vingers plakken nog van de dop die jij de vorige keer blijkbaar vies hebt achtergelaten. Je mag jouw hand wel even tegen mijn hand leggen, om te voelen hoe het daarna lastiger wordt om ze weer van elkaar af te krijgen. Dat ik dan wat langer de tijd heb om de warmte en de trillingen van jouw palm en vingers te voelen. Jouw hand plakt nu ook. 

Je wilt feiten weten. Mijn naam, mijn schoenmaat, hoe de maan stond toen ik geboren ben, mijn leeftijd, waar ik vandaan kom, waar ik denk heen te gaan, hoe ik denk een bijdrage te leveren aan dit moment, of ik kinderen heb of een man of een vrouw of een familie. Familie die jij misschien even zou kunnen bellen. Je hebt met je plakkerige hand een multomap gepakt. Ik hoor dat het plastic vast zit aan je vingers. Je opent de map en begint met invullen. Ik leg mijn hand op de andere pagina en vraag of ik je een verhaal mag vertellen. Het is beter als je luistert. Ik ga pas weg als ik je alles heb verteld en dat kan wel even duren. Ik heb mijn schoenen namelijk al uitgedaan.

 

Wintertuinfestival

Met fictie als gids navigeert het Wintertuinfestival door onze tijd. Samen met de schrijvers en kunstenaars die we uitnodigen en jou, onze bezoeker, proberen we de wereld te lezen en te bevragen. Elk jaar kiezen we een thema. Dit jaar is dat het begrip ‘gastvrijheid’. We zijn geïnspireerd door de Amerikaanse schrijver en schilder John Berger, die de vraag stelde naar ’the storytellers responsibility to hospitality’. Welke verhalen zijn verwelkomend? Welke stemmen geef je aandacht? Wat is de rol van literatuur als het aankomt op het bieden van ruimte aan anderen? Schrijver Ali Smith zegt hierover: ‘In the very act of the telling of anything, and the listening to anything, from anyone else, there is a question of welcome.’ Het hele interview met Ali Smith (tijdens Passa Porta Festival 2019) lees je hier.

Jesse Gunsing studeert Creative Writing aan ArtEZ Arnhem. Momenteel is hij bezig met een project over aandachtsspanne. Eerder droeg hij voor bij SLAA, op de Schans, ondergronds poëzie platform Letterlijk en notuleerde hij voor het Nieuwe Types festival. Eerder werk is gepubliceerd in de zelfstandige Seizoenszine.