Hartenzee

Poetry Circle Nowhere presenteert iedere maand een jonge dichter

Ik geef je expres niet zoveel complimentjes omdat ik
bang ben
dat jij
anders wegzweeft

Zandkorrels zijn licht
en dat ben jij ook

Ik zei je
Kun je me meenemen naar de zee
Alsjeblieft neem me mee
Kunnen we vallen in de zee
Alsjeblieft

neem mij mee

Ik zie niks vanuit mijn donkere kamer

Jij
Bent de voetstappen in de gang die hun toon omhoog gooien, steeds meer lawaai maken en langs mijn deur voorbijlopen
maar het nooit wagen om echt
binnen te komen

Jij
Bent de voetstappen over de trappen heen die steeds harder en harder en harder neer plonsen, tegen de grond aan stompen
terwijl ik mij achter mijn deur verstop, in de achterste hoek van mijn kamer kruip, de deken over mij heen gooi
met een bonzend hart
bang
dat jij een keer echt aanklopt

Jij
Bent het zachte geluid van de dakpannen
die ’s nachts in de regen gehoor krijgen
’s nachts aanwezig in mijn hoofd
met je stem
die in mijn gedachtes doorsijpelt
tikkend, tikkend op het raam
glurend gluren door de gleuven in de balustrade
weggesmolten tussen de kieren van mijn kozijnen
in de buitenlucht, koud

Vogelvrij

Maar zonder geluk

Jij
Bent de scheuren in mijn kleren, in mijn hart en in mijn pagina’s, opengetrokken na de seks, gevestigd op een vaste plek, maar zonder grond en mijn stamina heb je
opgemaakt

Ik weet niet of ik de kracht heb om die wonden weer dicht te naaien

Ik ben verliefd op een stervende man
Een man die niet bestaat
en hij staat wel voor mij klaar
maar hij heeft zijn hart al
voor een ander bewaard, hij is verliefd op een vrouw die niet bestaat
Hij heeft alles waar ik om vraag, ik ben alles als ik met hem het bed in ga en ik hou van alles wat hem maakt

Maar hij heeft

mijn hart en ziel
nog niet aangeraakt
Wij zijn twee rouwende ooievaars, langs het water
op zoek naar geboren liefde maar missen steeds de opstapplaats om op die boot mee te varen

En ik vroeg je

nog een keer

Kun je me meenemen naar de zee
Alsjeblieft neem mij mee
Mijn hart zinkt naar beneden maar ik
wil niet alleen

Ik wil voor je vallen en hard
Ik wil samen met jou van het hoogste gebouw afspringen
en al mijn botten breken
tot niks meer zeker is
en als ik jou niet hebben kan

wil ik niet meer leven

Ik wil voor je duiken en dieper en dieper en dieper
op zoek gaan naar je verborgen artefacten, ook al weet ik niet wat de prijs is van die schat

Neem me mee
Jij kan mijn Atlantis zijn
Jij bent mijn mooiste, schat
en ik ben niet rijk, en ik heb geen schat
maar voor jou hou ik mijn hart in mijn beide handen vast
en ik heb geen rijk en ik heb geen huis, maar jij bent mijn koning te rijk in mijn koninkrijk en voor jou bouw ik een hele stad

Jij bent de stenen die mij omsluiten
Jij hebt de torens die mijn klokken laten luiden
en in het water heb ik geen tranen nodig
om om jou te huilen

Jij kan mijn Atlantis zijn
onbeduidend diep ik wil
zinken in je mysteries je kan
verdrinken in mijn liefde
Ik wil niets zien in materie, ik wil
jouw ziel zien leren

Ik
kan je alles geven
Ik ben verliefd en

Jij
bent zo dichtbij
Maar jij ziet het niet

wat jij en ik

zouden kunnen zijn

Poetry Circle Nowhere is een landelijk platform voor schrijvende performers en performende schrijvers. Poetry Circle Nowhere maakt performances voor festivals, boomhutten, huiskamers en andere plekken. En host Poetry Circles in Rotterdam, Amsterdam, Leeuwarden, Zwolle, Tilburg en Eindhoven. In elk van deze steden komen wekelijks schrijvers en performers samen om hun kunsten te ontplooien. De komende maanden ontmoet je drie van hen op Notulen van het Onzichtbare. Lees ook de gedichten van Steff Geelen, Alara Adilow en Sarah Lucassen.