Fragmenten van een rijmboek en Blauwe stip
Poetry Circle Nowhere presenteert iedere maand een jonge dichter
Fragmenten van een rijmboek
De flatgebouwen stonden als tautologieƫn
langs de krankzinnige en altijd naakte hemel.
Wij zaten op een stoeprand vlakbij de oude speeltuin
omgeven door Herfst manisch bezig in zijn kunstatelier.
De hiphop-hit die uit de radio kantelt pleit
dat we liefdesmachines zijn van biologische grondstof.
Ren ik weg van alle fragmentatie, zoek ik een nader inzicht
val ik omver bots ik steeds tegen het stilstaan aan.
Ik zweer het mijzelf er is geen enkele kikker te vinden hier
en dat is een belangrijke constatering.
De zilveren hemel doet me denken aan de Kazachstaanse visser
die aan de verslaggever vertelde dat de zee aan het sterven is.
Hij zei dat wij de zee aan het doden zijn ā wij zijn zijn zee aan het doden
en Ik ben een boneneter. Mijn vriend geeft het jointje aan me door.
Ik neem een slok uit de whiskyfles, de nacht lijkt op verlatenheid
maar ook op de Hagia Sofia als de Hagia Sophia geen muren zou hebben.
Ergens zijn wij verdwaald geraakt. Ooit geloofde ik dat ik God was
maar wij zijn weeskinderen, synoniemen in gebroken taalstructuren.
Wij rijmden enthousiast over een handvol drumslagen, vier beats in een bar
zestien voor een vers.
Zie ik mezelf, dan zie ik jou ook.
Blauwe stip
Ik ben de blauwe stip op de Google-map
een bricolage van recollecties
die met 107 duizend km per uur
om een gele dwerg trappelt.
Een noodlot dat door een mist van overwegingen waadt
achtervolgd door mijn voetstappen als een kielzog.
Ik stuur een WhatsApp-berichtje: ‘ik ben hier geweest’.
Alles in een vonkje, ik blaas de kaarsen uit
zet de borden in de vaatwasser.
Verzin een slaapverhaal om aan mijn kleine zusjes te vertellen:
De rups die doet alsof hij een leeuw is om Madeliefje te versieren.
Maar door de mand valt wanneer zij hem vraagt
om een luide brul te produceren.
Over een uur sta ik naast je bij de bar
de kroeg zit vol met: ‘als wij het beter wisten’.
Durf ik de angstaanjagende woorden uit te spreken:
‘Ik vind je leuk en wil je vaker zien.’
Het geruis van stemmen op de achtergrond
is een lichtwaterval in de hemelnacht.
Ik staar in je ogen, zweer
de oceaan van mijn moederland erin te zien deinen.
Het is een stukje ‘alles’ hervonden
kun je mijn gedachten horen
weet jij dat ik je zie staan?
Poetry Circle Nowhere is een landelijk platform voor schrijvende performers en performende schrijvers. Poetry Circle Nowhere maakt performances voor festivals, boomhutten, huiskamers en andere plekken. En host Poetry Circles in Rotterdam, Amsterdam, Leeuwarden, Zwolle, Tilburg en Eindhoven. In elk van deze steden komen wekelijks schrijvers en performersĀ samen omĀ hun kunsten te ontplooien. De komende maanden ontmoet je drie van hen op Notulen van het Onzichtbare. Lees ook de gedichten van Steff Geelen, Sarah Lucassen en Luna Wicks.