deadlines blijken zo vloeibaar als identiteit te zijn

Literaire notulen bij First Person #2

Zaterdagmiddag 30 november werd First Person #2 gepresenteerd in Extrapool. Op First Person publiceren queer schrijvers en kunstenaars zonder compromis hun werk. Ieder half jaar wordt een online magazine gevuld met poëzie, korte verhalen, essays, podcasts, design en kunst en is er een evenement waar publiek en makers elkaar ontmoeten. Merlijn Huntjens was bij de presentatie en maakte literaire notulen.

deadlines blijken zo vloeibaar als identiteit te zijn

een beamer spoelt aan, we maken plannen en ontbijt
de meesten van ons zijn net wakker, een aantal al even, hadden dat
tom-en-jerry-voordat-ze-naar-school-gaan-gevoel, deden zachtjes voor die nog sliepen
er wordt vuur gemaakt, in elke hoek wordt er een specifieke kleur uitgelicht
dus dat ziet er goed uit

zullen we op het blok gaan zitten of zullen we achteraan dan kan de rest nog wat zien
zou je eens op mijn rug kunnen krabben
heeft iemand verstand van beamers
dan kan ik op de laptop laten zien waar we vanmiddag naartoe gaan
wanneer zei iemand – we konden het horen maar niets zeggen
we unlearned crying through high school

we are joined by technicians which are our best friends
ze slapen uit – ze hebben de afgelopen twee weken alleen maar een beetje rond gelegen
ze hadden zich daarop verheugd
I feel a little more rough around the edges – vertel mij wat – ik zit op acht maanden
noem me lala, ik bedoel, some traditions are really fun
maar what do I do with beschuit met muisjes – iedereen begrijpt het
we wonen daarom samen op een strand
je hoeft niet per se een band te hebben met je biologische familie
we willen samen ergens naartoe maar wanneer

kan ik nu laten zien waar we vanmiddag naartoe gaan
o no – because we don’t have a beamer
niemand heeft hier verstand van beamers
in een contrast lijken dingen tegenovergesteld te zijn aan elkaar, maar dat zijn ze niet
een no monoprintbaby wordt geboren
lip smacking sounds when it wants milk
we spuiten beschuit met muisjes zilver – we zijn er inmiddels heel handig in geworden
schrijven lange mails voordat we gaan willen nog steeds gaan

de queer community is flowing over eindhoven
that’s not happeninging – bijna niemand heeft pose gezien op netflix
of nog niet – we hebben er nog veel meer nodig – die niet alleen toekijken
er zijn veel manieren om je te verstoppen – de manieren om jezelf te vieren ken je niet
niet mama papa maar lala zijn, kleuren uitlichten, non-binair zilver spuiten
maar waar zitten ze

we stoppen waxinelichten in onze rugzakken
pakken papier in en pennen, instructieboek huilen
and physical intensity and all those things – we don’t need a voorspel
soms is ergens naartoe gaan zo lastig als huilen
zo lastig als iets opschrijven,
workshop geven aan babyboomers – achtig lastig
maar onze prominentia laryngea is een volumeknop en dennis bewerkt het geluid en we gaan

de laptop staat op een kruk – de beamer doet het nog steeds niet
iemand roept ons in de verte via een video, buigt de lucht, gebarentaal,
het geluid is harder dan we gewend zijn
we lijken te verdrinken in alles wat we niet worden willen
we trekken een deken over ons heen alsof je ergens op gepakt kan worden – we all felt that
iets is een machtig middel – we all felt that
we raken los van onszelf, there are some wet things in bed – we dromen keihard
we trekken de deken van ons af
we leren onderweg huilen, iemand in de verte buigt de lucht
saying fuck you to all the voices, we’re not directing plays anymore, calm down
deze of volgende zomer gaan we weer – juni, juli, we kijken wel hoe we ons voelen

Wintertuinfestival

Met fictie als gids navigeert het Wintertuinfestival door onze tijd. Samen met de schrijvers en kunstenaars die we uitnodigen en jou, onze bezoeker, proberen we de wereld te lezen en te bevragen. Elk jaar kiezen we een thema. Dit jaar is dat het begrip ‘gastvrijheid’. We zijn geïnspireerd door de Amerikaanse schrijver en schilder John Berger, die de vraag stelde naar ‘the storytellers responsibility to hospitality’. Welke verhalen zijn verwelkomend? Welke stemmen geef je aandacht? Wat is de rol van literatuur als het aankomt op het bieden van ruimte aan anderen? Schrijver Ali Smith zegt hierover: ‘In the very act of the telling of anything, and the listening to anything, from anyone else, there is a question of welcome.’ Het hele interview met Ali Smith (tijdens Passa Porta Festival 2019) lees je hier.