Transparant // Transparent // Transparent

Corinne Heyrman  - 17 augustus 2021

Een Nederlandstalig gedicht in opdracht van Borderlines over de Euregio Maas-Rijn, inclusief Duitse en Franse vertaling

TRANSPARANT

de grenswachter ligt ziek op bed
hij is oud, zijn handen houden het dekbed vast
langzaam glijdt hij een koortsdroom in
we hopen dat hij het overleeft

zijn pet, kostuum, gesp, penning
liggen in de kast opgeborgen
onder de krant waarin hij staat
de deurbel gaat niet
noch de draaitelefoon
er lopen mieren langs de muren
er klinken katten op straat

de grens ligt als een dikke aorta
kloppend over de provinciale weg
er zijn meisjes die er verstoppertje spelen
er zijn pendelaars
die zich te pletter schrikken
als ze aan de donkerrode grens
stil komen te staan

er zijn bejaarden die koude herinneringen
op hun netvlies bewaren
nooit meer zullen vergeten
wat de ander heeft gedaan
er zijn reizigers die niet weten
in welke taal te beginnen
eentje is zo in de war
dat hij in vloeiend Spaans
zijn vragen stelt
een vrouw met een shopper
neemt dapper een aanloop
haar vader komt van de ene
haar moeder van de andere
haar grootmoeder nog verder
haar kinderen zijn elders
ze heeft geen tijd
voor bepalingen
ze kiest haar hele leven
al elke dag
waarheen ze zal gaan

de gezwollen vlezigheid
volgt geen straten
loopt door de dingen heen
huizen
winkels
kantoorgebouwen
in de dokterspraktijk
ligt een man met rugklachten
bovenop de scheidingslijn

er is een navel
waar drie landen samenknopen
waar je ijsjes kan eten
en je maandenlang opgespaarde vakantiegevoel
de vrije loop kan laten gaan
waar je voor vier euro een toren kan beklimmen
voor niets
geen grenzen
geen mensen
geen wegen
geen verschillen
alleen maar
dezelfde bomen van bovenaf
waar je kan raden
welk land waar eindigt
je kan een prijs winnen
een pot rode verf
een wegenkaart
een ballon
waarvan het knoopje het souvenir is

een druppel loopt over de rechterslaap
van de wachter van niets
hij drijft in zijn oude bed
we zien hoe hij naar adem hapt
langzaam vervaagt
alsof iemand een gum heeft gepakt
alle overbodigheden heeft gewist
de lijnen weg
de grenswachter weg
het bed weg
de kamer weg
en ook het kleine huis

 

TRANSPARENT

Übersetzung: Franca Fritz und Heinrich Koop

 

der GrenzwÀchter liegt krank auf dem Bett
er ist alt, seine HĂ€nde halten die Bettdecke fest
langsam gleitet er in einen Fiebertraum
wir hoffen, dass er es ĂŒberlebt

Kappe, Uniform, GĂŒrtelschnalle, Dienstmarke
liegen im Schrank
unter der Zeitung, in der er steht
die Klingel geht nicht
und auch nicht das WĂ€hltelefon
ĂŒber die WĂ€nde laufen Ameisen
Katzen miauen auf der Straße

die Grenze verlÀuft wie eine dicke Aorta
pulsierend ĂŒber die Landstraße
ein paar MĂ€dchen spielen Verstecken
dazu mehrere Pendler
die sich zu Tode erschrecken
als sie an der dunkelroten Grenze
zum Stehen kommen

Ă€ltere Bewohner haben noch kalte Erinnerungen
auf ihrer Netzhaut
sie werden nie mehr vergessen
was der andere getan hat
manche Reisende wissen nicht
in welcher Sprache sie anfangen sollen
einer ist so verwirrt
dass er in fließendem Spanisch
seine Fragen stellt
eine Frau mit Einkaufstrolley
unternimmt mutig einen Versuch
ihr Vater kommt von der einen Seite
ihre Mutter von der anderen
ihre Großmutter von noch weiter weg
ihre Kinder sind woanders
sie hat keine Zeit
fĂŒr Bestimmungen
sie entscheidet schon ihr ganzes Leben lang
an jedem Tag
wohin sie geht

die geschwollene Fleischigkeit
folgt keinen Straßen
verlÀuft durch alles hindurch
HĂ€user
GeschÀfte
BĂŒrogebĂ€ude
in der Arztpraxis
liegt ein Mann mit RĂŒckenbeschwerden
direkt auf der Trennlinie

hier ist ein Nabel
an dem drei LÀnder aneinanderhÀngen
wo man ein Eis essen
und dem seit Monaten angestauten UrlaubsgefĂŒhl
freien Lauf lassen kann
wo man fĂŒr 4 Euro einen Turm besteigen kann
fĂŒr nichts
keine Grenzen
keine Menschen
keine Straßen
keine Unterschiede
nichts außer
denselben BĂ€umen von oben
wo man raten kann
welches Land wo endet
man kann einen Preis gewinnen
eine Dose rote Farbe
eine Straßenkarte
einen Ballon
von dem der Knoten das Souvenir ist

ein Tropfen lĂ€uft ĂŒber die rechte SchlĂ€fe
des WĂ€chters ĂŒber das Nichts
er schwebt in seinem alten Bett
wir sehen, wie er nach Luft schnappt
langsam verwischt
als ob jemand ein Radiergummi genommen
und alles ÜberflĂŒssige ausradiert hat
die Grenzlinien
den GrenzwÀchter
das Bett
den Raum
und auch das kleine Haus

 

TRANSPARENT

Traduction: Daniel Cunin

 

le garde-frontiĂšre est malade
il est vieux, il a les mains cramponnées à sa couette
doucement il glisse dans un rĂȘve fiĂ©vreux
on espùre qu’il va y survivre

sa casquette, son costume, la boucle de sa ceinture, son insigne
sont rangĂ©s dans l’armoire
sous le journal dans lequel il figure
la sonnette ne sonne pas
ni le téléphone à cadran
des fourmis courent sur les murs
des chats se font entendre dans la rue

la frontiĂšre s’étire telle une grosse aorte
qui bat sur la route provinciale
il y a des filles qui y jouent Ă  cache-cache
il y a des navetteurs
qui les ont à zéro
lorsqu’ils s’immobilisent
sur la frontiÚre rouge foncé

il y a des personnes ùgées qui gardent
des souvenirs froids sur leurs rétines
n’oublieront jamais
ce qu’autrui a fait
il y a des voyageurs qui ne savent pas
dans quelle langue commencer
l’un est tellement dĂ©boussolĂ©
qu’il pose ses questions
dans un espagnol courant
une femme cabas au bras
prend courageusement son Ă©lan
son pùre vient de l’un des
sa mùre de l’autre
sa grand-mùre d’encore plus loin
ses enfants sont ailleurs
elle n’a pas une minute
pour les délimitations
chaque jour depuis
toujours elle choisit
oĂč elle va aller

l’embonpoint enflĂ©
ne suit aucune rue
traverse les choses
maisons
magasins
immeubles de bureaux
dans le cabinet du médecin
il y a un homme qui souffre du dos
au-dessus de la ligne limitrophe

il y a un nombril
oĂč trois pays se nouent
oĂč l’on peut manger des glaces
et laisser libre cours
Ă  l’envie de vacances accumulĂ© depuis des mois
oĂč l’on peut gravir une tour pour quatre euros
pour rien
ni frontiĂšre
ni gens
ni routes
ni différences
rien que
les mĂȘmes arbres vus d’en haut
lĂ  oĂč l’on peut deviner
Ă  quel endroit tel pays finit
oĂč l’on peut gagner un prix
un pot de peinture rouge
une carte routiĂšre
une baudruche
dont le nƓud est le bibelot-souvenir

une goutte coule sur la tempe droite
du garde du rien
il flotte dans son vieux lit
on le voit chercher une goulĂ©e d’air
doucement s’estomper
à croire que quelqu’un a pris une gomme
effacé tout le superflu
lignes disparues
garde-frontiĂšre disparu
lit disparu
chambre disparue
idem petite maison

 

Borderlines | Euregion Literature

Borderlines is het platform voor poĂ«zie en verhalen in de Euregio Maas-Rijn. Het begon allemaal in 2016 toen Merlijn Huntjens contact opnam met Oscar Malinowski op Facebook om te vragen of hij interesse zou hebben in een uitwisselingsprogramma Nederlands-Duitse slamcultuur, aangezien Merlijn sowieso van plan was om Limburgse poetry slam kampioenschappen te organiseren. Gelukkig had Oscar interesse, dus organiseerden ze vier slams met Duitse gastartiesten in Heerlen, Sittard, Roermond en Venlo. Een jaar later, in 2017, hielden ze hun eerste echte Euregion Poetry Slam met een podium in Aken, georganiseerd door Satznachvorn, en een tweetalige finale in Heerlen. Dat jaar trad ook Oliver Vogt toe. Nog een jaar later zouden ze Eupen met de hulp van Marc CĂŒrz aan de lijst toevoegen en in 2021 zou Luik de volgende zijn.

Bekijk/luister/lees ook de rest van de teksten in deze reeks!

Corinne Heyrman is schrijver, theater- en podcastmaker. Haar doel is om verhalen te vertellen in verschillende vormen, steeds in nauwe samenwerking met de maatschappij en de werkelijkheid. Heyrman schreef Het begin en zijn oneindigheid (2022), een roman die onderzoekt waar een psychische kwetsbaarheid precies begint en of die ook eindigt. Ze stond onder andere op de festivals Crossing Border, Lowlands en Winternachten. (Foto door Lin Woldendorp.)