we laten onze aangemeten hulzen aan de kapstok hangen

Talkpoeder is van origine een live performance waarbij schrijvers en muzikanten elkaar op het podium ontmoeten, gecureerd door BRUT en Wintertuin. Iedere editie worden nieuwe schrijvers en muzikanten aan elkaar gekoppeld en improviseren zij met elkaar op het podium. De schrijvers dragen voor uit eigen werk, de muzikanten leggen er een tapijtje van muziek onder. Op die manier versterken beide praktijken elkaar en leren de makers hun werk met een nieuwe blik te benaderen. Dit jaar publiceren we drie nieuwe Talkpoeder-duo’s, die we gaandeweg met je zullen delen, te beginnen met Moni Zwitserloot en Rogier Spaan. Hun samenwerking ging bij 18 november 2023 bij Met Andere Woorden in première.

’s nachts
komen we uit onze huizen
we laten onze aangemeten hulzen
aan de kapstok hangen

we dwalen rond
tot we ons herkennen
spiegelen elkaars bewegingen

muziek zwelt aan
dondert in onze hoofden
we dansen erop, met onze voeten
op het warme steen

we vormen een stoet
kartonnen borden
boven onze hoofden
we steken de houten stelen
tussen scheuren in de straat
we wrikken

breuken ontstaan
tussen de stippellijnen
op de weg

het asfalt
daar ooit met naald en draad
aan elkaar geregen, heeft moeite
zichzelf bijeen te houden

iemand maakt zich los uit de menigte
spreidt armen en benen
opent hun lichaam naar de groep

‘dit zijn de diagonalen en dit ben ik’

hen beweegt armen en benen
als een sneeuwengel in de lucht

de menigte volgt
handen en voeten schieten
als bliksemschichten in de grond

de weg splijt
tussen de stippellijnen

Z zit op de bank
de gordijnen halfopen
de onderkant vuil van het over de grond slepen

Z ziet het allemaal gebeuren
Z ziet voor het raam de wereld openbreken
Z ziet alle mensen één voor één het gat in springen

tussen muren van aarde
wassen we elkaar met suiker
het schuurt de woorden
die aan ons kleven
van onze huid

tijdens het wassen
geven we elkaar glinsterende namen
ze zweven als bellenblaas door de lucht
blijven even in de ruimte hangen
voordat ze boven onze lichamen
openknappen

we snijden in onze lichamen, curven ze uit
we bloeden niet, we groeien

huid beweegt naar elkaar toe
aardplaten die over elkaar bewegen,
gebergtes vormen

er lost iets op in ons binnenste:
een eindige energie in de kern van ons lichaam
heet, als het midden van de aarde
kolkend, zich naar buiten toe bewegend

hete vloeistof stroomt uit onze poriën
vult de ruimte waar we ons bevinden

ook degenen zonder wonden
worden gevuld met warmte
het sijpelt bij hen naar binnen
monden openen zich gulzig

dat is wat wij schenken
wij, dragers van littekens
dragers van de mooiste vorm

we bestaan uit:
huidschilfers, magma, hoop

dit is wat er te gebeuren staat:
een zachte uitbarsting
een zoete overstroming
een nieuw begin

wij zijn een lied
dat je niet uit je hoofd krijgt

wij zijn een trillende korrel aarde
samen laten we aardlagen vibreren
je zult het aan de oppervlakte merken

Moni Zwitserloot en Rogier Spaan (verdekt opgesteld) met Talkpoeder tijdens Met Andere Woorden ’23