Jouska

Wintertuins stagiair Mel Kikkert nodigde een dichter en een webkunstenaar uit om samen te werken

Dit interactieve webgedicht roept spanning op tussen de betekenis en de vorm van de tekst. Elke lezing, muiszweving, muisklik verandert en ontvouwt nieuwe (niet)-leesbare paden en patronen van het narratief. Deze interface staat ons toe om ons digitale lees- en browsegedrag te observeren. De tekst is een gedicht over Den Helder en verschillende soorten rouw, die blijven rondspoken in een persoon. (NB: Jouska is alleen goed te lezen op een computer, je telefoon kan dit knappe staaltje webkunst helaas nog niet aan.)

    jouska
  

    toen de zon onderging naast het fietsen over de dijk met uitzicht op paal 17
    herinnerde ik me verliefdheid weer om zo in mijn lichaam te huizen
    dat ik mij aan m’n hielen het trappenhuis omhoog zou laten trekken
    dat de dagen staand naakt voor de spiegel eindeloos worden
    en ik van
    de avondlucht trok ijl tussen mijn shirt en buik oksels ik
    voelde ineens een mep koorts bij gaan zwemmen samen zweetdruppeltjes  op mijn voorhoofd gekust worden
    sukkelig gelachen
    nooit vergeten
  
    jouska
  

    er liggen nog zoveel vissen in de zee voor het oprapen
    ik denk niet dat ik verliefd ben op het meisje dat naast mij ligt drie keer per week
    ik heb geen bijbelvast lichaam
    enkel dodencellen in mijn zwarte ogen
    je moet er meer mee kunnen dan dat ik kan
  
    jouska
  

    mag ik door het verkeer met een headset of een set van handen
    als zeeschelpen om mijn oren om niet te hoeven horen hoe ze mijn video’s verspreiden
    ik heb gehuild omdat ik nooit een video of
    mijn spiegelbeeld had willen zien het was mooier in mijn hoofd
    vanaf de jeugdvoetbaltribune vanwaar kijkend naar heren 1
    ik het onderbuikgevoel kreeg dat ik de volmaakten nooit ontmoet had willen hebben
    ik wil deze zomer niet levend ingaan
  
    jouska
  

    ik zou het nooit je kunnen uitleggen
    hoe graag ik heb gewild dat ik niet te begrijpen was het gepieker uit mijn slaap
    haalt me in ik trek aan mijn sleutelhangers
    neuroses zorgen ervoor dat je
    moeilijk bent om van te houden las ik
  
    jouska
  

    de natuurbegraafplaats is betaald
    dat moest ook gebeuren dus ik deed dat het is jammer
    dat je nooit hebt laten weten wat je wensen waren
    maar ik zou ze ook niet kunnen uitspreken als ik ze zou hebben
  
    jouska
  

    het waaide dus de eindverantwoordelijke vroeg me of ik dat gedicht kende
    waarop ik antwoordde ‘dit kan over alles gaan’ en ze zei ‘dat is zo’ en ik zei
    ‘heb je het over die van tjitske jansen
    die zo gaat van ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon’
    maar het bleef waaien en ze bleef koud stil praktisch
    ik weet dat ze een steenbok is maar ik weet niet of ik het red
    het waait nu ook
  
    jouska
  

    ik heb besloten dat ik niet meer geloof
    vanaf nu wil ik een carrière voor het geld
    ik weet niet meer waar ik goed in was of wat ik wilde doen
    waarom dacht je dat ik dit zou kunnen
    dit
  
    jouska
  

    ‘vergeet je het licht niet uit doen
    voor de elektriciteitsrekening’, zei je
    en dat de krant elke dag op de deurpost heel droevig gaat zijn,
    ‘lees het anders maar niet’
    ik luisterde naar je
    ik wil dat je dat weet
    ik geloof niet dat ik op tijd kan komen