Poetracks ’22 | Escaleer
Muzikanten die een gedicht van een schrijver verklanken, dat is de gouden formule van Poetracks. Post-punkband Shaemless en Nederpopband blikwinkel gingen ieder op hun eigen manier aan de slag met een speciaal voor de gelegenheid geschreven tekst van dichter Saskia de Jong. Op festival Nieuwe Tijd luisterde het publiek naar de voordracht van Saskia en ervaarden ze hoe je met één tekst twee totaal verschillende liedjes kan maken. Op Notulen van het Onzichtbare delen we de originele tekst, de bewerkte tekst en de studio-opnames, gemaakt met producer Jelle Crooijmans. Deze keer met blikwinkel, volgende week Shaemless.
Saskia de Jong – mannen in space
alles gezien alles gedaan
maar no satisfaction
je moet uit je groef uit je baan
even sterrenstof happen
je moet pissen als een stier
je blaas staat op knappen
maar hoeveel pissen er hier
met hoeveel ruimtemaagden
als de nieuwe herder
met hun diamonds in de skybox
voorbij het krommen van de aarde
voorbij het zwart voor je ogen
is dit dan toch dezelfde groef
van escaleer escaleer
escaleer nog wat meer
(spuiten in de stratosfeer)
van overtreffend en oh so so hyperbool
hoe meer zielen hoe meer vreugd
hoe meer zielen hoe meer money
toerist in de ruimte, niks ervan het kannie
de aarde wordt niet gered
door wat ruimte te varen
niet door goeroes niet door toeristen
we weten nu al dat we het wisten
waar zijn dan de boa’s
waar zijn dan de boa’s
hou je lul in je broek
ons vergaat zo het pissen
hou je lul in je broek
blijf eens zitten in een kamer
hou je lul in je broek
laat ons de plassen van nevels
geld tot aan je lippen tis toch bijna verzuipen
alles wat je doet steeds jezelf bedruipen
met je satellieten je zelfsturend sterrenbeeld
en wij de konijnen we kijken we kijken
in koplampen zo fel dat de nachten bezwijken
hoe de nachten verdwijnen in je portemonnee
nooit meer naar de sterren turen
nooit meer op de sterren koersen
nooit meer janken naar de maan
want de sterren zijn verblind
wat van gas was is van gister
en het wordt niet gemist toch
want je kan het niet ownen
(of toch wel, oh toch wel)
en het wordt niet gemist toch
want je kan ze toch dromen
moe van de commercial breaks
die allang geen breaks meer zijn
de revolutie is fukking steriel
het is dringen aan de skyline
tot ze zwermen en op ramkoers
satellieten die ketsen en kettingreacten
tot het schroot in onze schoot valt
op de autopiloot
ik wil m’n eigen space
m’n space van hier om de hoek
om op m’n gemakkie de sterren te tellen
om dag na dag na dag van me af te kunnen pellen
niet naar de ruimte, maar de ruimte om te turen
om me uit te rekken, m’n gedachten te strekken
waar ik god geld en greed kan vergeten
waar ik weet hoe al die sterren heten
en dat er af en toe een valt
voor een nieuwe illusie
en dat ik dan wens
dat er een andere conclusie
we weten nu al dat we het wisten
we weten het nu al
wat we morgen missen
ze hadden nooit nee nooit nee nooit
zo ver mogen pissen
blikwinkel – Escaleer
alles gezien
alles gedaan
je moet uit je groef
je moet uit je baan
je moet sterrenstof happen
pissen, zoals alleen een stier dat kan
zoals alleen een stier dat kan
voorbij het krommen van de aarde,
het zwart voor je ogen
van escaleer, escaleer
escaleer, escaleer
… nog wat meer
reclame maakt moe;
kan nooit geen pauze meer zijn
revolutie steriel
dringen aan de skyline
met satellieten die ketsen
vallen, tot schroot in onze schoot
tot schroot in onze schoot
tot we nooit meer naar de sterren,
turen of koersen
nooit meer janken, janken
janken, janken
naar de maan
en ik, wil mijn eigen space
hier om de hoek
sterren blijven tellen
waar ik God, en geld en gulzigheid kan vergeten
tot ik weet hoe alle sterren heten
Hoe meer zielen, hoe meer vreugd,
Hoe meer zielen, hoe meer manie
Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, (toerist in de ruimte)
Hoe meer zielen, hoe meer manie (Ze zeiden altijd: nee, dat kan niet)