scheefgroeier & twee maanden aan het wondermiddel en al die wonderlijke bijwerkingen

In het ontwikkeltraject van Wintertuin krijgen schrijvers de ruimte om te experimenteren en een platform om elkaar te ontmoeten. Ze worden het gehele traject begeleid bij hun werk en gecoacht in de ontwikkeling van een zelfstandige beroepspraktijk. We stellen je graag voor aan Thom Wijenberg, de nieuwste maker die Wintertuin rijk is. Speciaal voor de Notulen schreef Thom de gedichten ‘scheefgroeier’ en ’twee maanden aan het wondermiddel en al die wonderlijke bijwerkingen’. Wil je meer weten over Thom en het talentontwikkeltraject? Ga dan naar wintertuin.nl.

scheefgroeier

ik halveer de maand met een koksmes
de helften vallen uit elkaar open, vlezig, hartvormig
rood met ogen

voor lucide dromers fungeert slaap als een menukaart, vannacht neem ik
mijn ex-geliefde achter de pergola en schokgolf leeg in een rozenstruik
ik verpest alles: het leuke tuinfeest, de liefde die ik heb

hysterische huilbuien trekken over mijn zonnige snoet
het ging beter toen je me laatst zag, maar niet veel

in het museum een tijdelijke tentoonstelling over mijn verleden
donkerblauwe projecties tonen het exacte moment waarop ik mijn grote wens door-
beet, voor de full experience krijgen bezoekers een milky way, een glas prikwater
en een hommellijfje om erboven uit te knijpen

wanneer het licht weer aangaat zie ik het
alles ligt nog precies zoals ik het vond: het drijfhout, brokken en schijven
al die losse vormen op de gietvloer, alles was er al
toen kwam ik erbij

twee maanden aan het wondermiddel en al die wonderlijke bijwerkingen

zoals de angst dat ik stemmen hoor
en nog die ochtend hoor ik stemmen in de verwarmingsbuis
wrokkige residuen van hier gestorven zielen
ze zeggen dat mijn paneer masala naar wondvocht ruikt en dat ik niet de eerste ben
die het concept thom wijenberg aan de man brengt, zeshonderd jaar terug
was er al geen markt voor, waarom nu wel?

om mezelf af te leiden stop ik mijn gedachten in patronen
een van die patronen is het kookshowpatroon: abstracte en minder abstracte dingen
slijpen de messen en nemen het tegen elkaar op in een staalkleurige keuken
mijn lief hakt de dood en de lieve vrede in de pan
in de finale laat hij de coquilles iets te lang staan en opnieuw
is mijn naderende kaalheid de grote kampioen

in sommige gedachtenpatronen win ik zelf
maar dat zijn vormen van winnen die in feite meer op verliezen lijken of sterven
ik sterf in de huilende traan op mijn wang, begrijp je dat?

maak je om mij alsjeblieft geen zorgen
er gloort tropisch zonlicht in mijn laatste kwartaalcijfers en ik slaap veel, droom
een droom waarin ik olievaten vol vitaminepillen leegeet, hand voor hand
tot ik mijn mooiste lichaam op de bodem aantref
vanaf nu zal ik het nooit meer haten, dat beloof ik