De maan schijnt feller in de metaverse

Dit is De maan schijnt feller in de metaverse – de podcast. In deze korte podcastserie gaat Merel van Slobbe met drie schrijvers in gesprek, naar aanleiding van het verschijnen van haar gelijknamige debuutbundel. De schrijvers vroeg ze alle drie om een tekst uit haar bundel te kiezen en daarop te reageren met een eigen tekst. Tijdens de afleveringen gaat Merel met hen in gesprek over deze teksten, over poëzie en over het schrijfproces. Deze laatste aflevering spreekt zij met Puck Füsers over Lana Del Rey, authenticiteit en het schrijfproces.

pianoklanken ontsnappen uit dit uitzicht | Puck Füsers

het ritme van regen je vingers op het toetsenbord een voortdurend zachtjes landen
het landschap strekt zich uit tot het je aanraakt
bouwt op oudere versies

vandaag ben ik een werkzaam lichaam
een en al onvermogen resultaatgerichtheid stappenplan
vandaag ben ik een hoofd op een sokkel een hebbeding
ben ik benen met blauwe plekken

vandaag ben ik dit uitzicht ik weet het zeker
steeds als je me aankijkt staar je ook de verte in

je weet niet of de vis naar het water is gaan ruiken of het water naar de vis
dit soort verwarring is normaal zijn het je vingers die typen of is het het typen
dat je vingers in gang heeft gezet zijn we steeds maar cyclussen
af aan het ronden tot we versleten raken
tot de cyclussen versleten raken

mijn voeten zijn koud en onhoudbaar maar ze kunnen zoveel hebben
probeer de individuele druppels op mijn huid te voelen
zet de komma neer en trek hem het verhaal weer uit

als je vast blijft houden breekt het zoals alles breekt
wanneer je er te hard in knijpt we kunnen het niet helpen

vandaag ben ik het wateroppervlak jij het gras
ontegenzeggelijk groen en buigzaam

als je iets te bewijzen hebt zeg het dan gewoon
in plaats van herhaaldelijk op de spatiebalk te drukken
of is dit je manier van ruimte maken je poging tot toevalsmuziek

je vingerafdrukken zijn ingesleten, niet in mijn huid
in de weersvoorspellingen
steeds vaker verzin ik dat je naast me zit

Sparkle Jump Rope Queen | Merel van Slobbe

Lana del Rey announces she is quitting all social media

Lana del Rey heet eigenlijk Lizzy Grant, heet eigenlijk Elizabeth Woolridge Grant, heette even Sparkle Jump Rope Queen

op een dag kroop Lana del Rey uit Lizzy Grant, zoals iedereen op een dag uit zichzelf kruipt, zoals we ons oude lichaam achter ons aan slepen als een schaduw die niet meer synchroon loopt, de ondertiteling van wat je zegt, komt steeds een seconde te laat

Lana del Rey heet Lana del Rey omdat het haar aan de kust in Florida doet denken
ze sleept gerecyclede namen met zich mee, verzamelt oude silhouetten
in haar broekzak, waar ze langzaam verteren en als oesterzwammen in koffiedrab
groeit er een nieuw lichaam uit het oude, zorgvuldig poetst ze iedere context er vanaf

dit is de wet van het bos: niets verdwijnt, alles wordt vervangen
dit is de wet van Silicon Valley: alles kan worden vervaardigd

op de grens tussen lichaam en landschap
groeien non-fungible diamanten

Lizzy Grant loopt door de straten van Hollywood en ergens danst Sparkle Jump Rope Queen in een disco, een recensent schrijft: there are a lot of things that don’t seem organic about it (een recensent schrijft: ik heb je kinderfoto’s op sterk water bewaard)

Sparkle Jump Rope Queen dwaalt door de nacht langs de kust van Californië, ze fluistert: ‘ik heb geen begin en geen einde’ tegen de aangespoelde kwallen die als leeggelopen kristallen op het strand slapen, ik ben een ongewoon meisje, ik ben blue hydrangea, cold cash, divine, cashmere, cologne and white sunshine, my pussy tastes like Pepsi-Cola, ze wijst naar de blauwe plekken op haar knieën en vertelt over de keer dat ze over de rand van haar eigen silhouet heen struikelde, everything can be manufactured, I just want to get high by the beach, high by the beach, mijn verleden is vreemder dan een vreemde

de zon komt op in Silicon Valley en Sparkle Jump Rope Queen trekt cowboylaarzen aan en schiet met een revolver gaten in haar schaduw en de ochtend is gevuld met glitter en eeuwenoude woede
en de geesten van organische meisjes dwalen door de straten

—
In deze bundel verkent Merel van Slobbe intimiteit in het tijdperk van internet, popcultuur, metropolissen en virtual reality. Etherische avatars en verdwaalde realitysterren spoken door de gedichten. Steeds staan spanningen centraal: tussen intimiteit en vervreemding, lichamen en data, sensualiteit en kunstmatigheid, magie en machines. Tegelijkertijd wordt fluïditeit gevierd. Grenzen vervagen, zowel inhoudelijk als qua vorm: poëzie versmelt met proza en essayistiek, in een overvloed van tekst en beeld.

De bundel verscheen 13 april 2023 en is onder andere verkrijgbaar via Singel Uitgeverijen en (online) bij je lokale boekhandel.