Drie gedichten
Pulleke
sinds we samen in de wachtkamer van de crisisdienst
door flyers voor naasten hebben gebladerd, de praatgroep
voor lotgenoten afwezen
proberen we elkaars overlevingskansen in te schatten,
zoals ze in de wildopvang checken
of de jonge eenden wel waterdicht zijn
voor ze weer worden uitgezet
Koortsdroom
ik druk mijn voorhoofd tegen het aanraakscherm
ik hoop er koorts van te krijgen zodat ik
op mijn ziekenbed
filmpjes over de verschillende kleurslagen
van landpissebedden kan bekijken
mijn zieke zweetdruppels vallen op mijn smartphone
vervangen de vergrootglasfunctie
zoomen in totdat ik de individuele pixels kan tellen
ik tel de groene tot ik in slaap val
ik heb geen ruimte om te denken aan schapen
in mijn buik draag ik een wachtkamer
waar mijn ziektekiemen braaf naast folders wachten
totdat ik wakker wordt en alles weer tolt
ik grijp naar mijn telefoon laat me misselijk worden
laat mijn ogen pijn doen ik word liever zieker
door het licht van het beeldscherm dan dat ik
zonder natuur-determinatie-app zit
ik moet weten welke soort mug
zich achter mijn voorhoofd verschuilt
en daar zoemt
als een brandgevaarlijke oplader
ik creëer baankansen voor fysiotherapeuten
ik zit opgevouwen op bed
als een ingestorte strandstoel
mijn nek doet pijn
maar ik moet nog even aan buzzfeed vragen
welk weekdier het meest op mij lijkt
ik manipuleer mijn waarheid
tot het antwoord uit de quiz
het antwoord is
dat ik zoek
Zolderdozen
we creëren olifantenpaadjes tussen de dozen op zolder
schuiven herinneringen opzij
waar we vandaag niks mee hebben
we wachten op de dag waarop we het zijn vergeten
de spullen als archeologische vondsten
door ons uit de rommel worden opgegraven
we samen met kleinkinderen op onze knieën
onze leefwijze terug proberen te halen
de stoflagen dienen als groeiringen we tellen ze zodat we weten
hoe lang geleden het is geweest, sommige foto’s komen namelijk
zonder naam en datum op de achterkant in onze handen terecht
het kind op mijn knie boeit mijn verhalen niet
peutert in haar neus tot er bloed uitkomt
soms denk ik samen mooie herinneringen te maken
en denkt het kind daar anders over
ik weet niet wat ik verkeerd doe
je kalmeert mij en wijst naar een doos die nog ongeopend ligt
er staat frankrijk opgeschreven
het ondertussen huilende kind laten we even
het kind op jouw knie doet wel leuk mee
ik word hier jaloers van, ik ben een aardige opa
ik wil ook een blij kind op mijn schoot
ik open de doos en
het gemis naar de momenten uit de vakantiefotoboeken
kriebelt als een nies die nooit komt
—
Deze gedichten zijn ons toegestuurd als kopij. Wil jij ook werk insturen? Stuur je tekst of idee naar nvho@wintertuin.nl, samen met een motivatie van een paar regels. Binnen zes weken ontvang je van ons een reactie.