Literatuur als UitkijkPOST | Jozien Wijkhuijs & Fiona Lutjenhuis

illustratie door Fiona Lutjenhuis | verhaal door Jozien Wijkhuijs

ZEVEN!

Gerrit is dood. Hij ligt hier met z’n pootjes omhoog in z’n kooitje. Nou doet hij dat wel vaker, dus ik heb eigenlijk nu pas door dat hij niet meer beweegt. Toen ik daarnet mijn havermout opwarmde, de magnetron piepte en hij niet terug piepte, ben ik toch maar eens gaan kijken. Hij is al helemaal stijf, z’n ogen hangen half dicht, hij heeft het bakje voer meegenomen in zijn val en is bedekt met korrelvoer.

Hans was bedekt met zeepsop toen ik hem vond. En – gek genoeg – heel strategisch met het groene douchegordijn dat ik de week ervoor gekocht had. Toen de ambulancebroeders kwamen, merkte een van hen nog op dat hij er zo beschaafd bij lag, met dat gordijn over hem heen. Alsof hij wist dat we hem zo zouden vinden, zei hij. Ik stond in de hoek tegen de armsteun naast de wc geleund. Ik geloof niet dat ik iets heb teruggezegd. Ik bleef alleen maar staren. Naar Hans, niet naar de man van de ambulance. 

Gerrit kregen we van de buurman. Of eigenlijk was er weinig ‘krijgen’ aan, hij stond gewoon ineens voor de deur. We hoorden hem eerder regelmatig krijsen. De papegaai, niet de buurman. Tot het omdraaide. Hele nachten bonkte Friso tegen de muren van zijn appartement, schreeuwend. De enige keer dat ik de politie belde was toen mijn Jezus-aan-het-kruis van de muur viel en zijn teen afbrak. Zijn familie haalde hem uiteindelijk op. De buurman, niet Jezus. En ze zetten Gerrit dus bij ons voor de deur. Ik was gelijk verliefd. Gerrit was grijs, met een rode staart, en hij riep heel vaak ‘POTVER!’ en ‘GROEN!’. Voor Hans liet de liefde wat langer op zich wachten, hij was gesteld op rust en stilte, iets wat we daarvoor in overweldigende hoeveelheden hadden. Pas toen Gerrit met Hans’ stemgeluid woorden begon te roepen, ontstond er een band tussen die twee. Hans belde hardop, als in: hij draaide hardop de cijfers. Na een tijdje riep Gerrit vaak uit het niets ‘ZEVEN!’ of ‘VIER!’. De eerste keer dat dat gebeurde, liep Hans wat verbouwereerd naar de keuken. Na een minuut of wat hoorde ik hem zachtjes grinniken terwijl hij een biertje pakte. Hans, niet Gerrit.

Hans’ begrafenis was druk. Mien was er, en tante Cor en tante Zus, allebei ver in de negentig. Ze hadden hun eigen fles Hugo meegenomen, dat drinken ze tegenwoordig. Tante Zus was verantwoordelijk voor Gerrit, die in zijn kooi rechts van de aanwezigen zat. Af en toe stopte ze een stukje biscuit door de spijlen, om hem rustig te houden. De biscuit viste ze uit haar tas. Gerrit riep af en toe ‘ZEVEN!’ in de stem van Hans. Ik moest daar steeds hardop om lachen, maar tante Cor werd zichtbaar nerveuzer iedere keer dat hij het deed. De fles Hugo bij de stoelpoot was aan het einde van de plechtigheid een stuk leger.

Ik open het kooitje en haal Gerrit eruit. Zijn oogjes gaan gemakkelijk dicht als ik er met een vinger overheen strijk. Midden op tafel staat een schaal waar Hans altijd zijn kleingeld in gooide. Ik leg Gerrit erin en kijk de lege woonkamer rond. 

Jozien Wijkhuijs | @jozienw is journalist, schrijver en radiomaker. Ze schreef voor o.a. OneWorld, eej! magazine en voor Hard//hoofd, waar ze tevens eindredacteur en Chef Audio is. Daarnaast is ze hoofdredacteur van het Europese jongeren-toerisme-netwerk USE-IT. Ze maakt de podcasts dat dus. en Radio Kras. Die eerste, dat dus., is september 2021 op het ILFU in première gegaan. (Foto door Anne Hopman.)

Fiona Lutjenhuis | @fionalutjenhuis werkt sinds 2014 als graphic novelist en kunstenaar. Vanaf 2016 is zij zelf graphic novels gaan maken en uitgeven. De graphic novels gaan over bovennatuurlijke onderwerpen waarbij er een mengeling tussen realiteit en science fiction ontstaat. In de graphic novel The Golden Hour probeert Lutjenhuis ook de reis na de dood visueel te maken. Het verhaal is onder andere gebaseerd op de religieuze ideeën vanuit haar opvoeding. (Foto door Masha Bakker.) 

Losbladige Notulen | Literatuur als uitkijkPOST!

De Losbladige Notulen is een papieren uitgave van online literair platform Notulen van het Onzichtbare, die we bij bijzondere gelegenheden samenstellen. Hiermee creëert De Nieuwe Oost | Wintertuin een extra podium voor schrijf- en illustreertalent.
Speciaal voor het Wintertuinfestival ontwierp Fiona Lutjenhuis kunstkaarten bij vier teksten van opkomende makers. Juicy IJsselmuiden, Jozien Wijkhuijs, Thom Wijenberg en Ramy El-Dardiry schreven nieuw werk met het festivalthema ‘fictie als gids’ als uitgangspunt. Benieuwd naar de rest van de teksten en illustraties, de Losbladige Notulen zijn te koop als onderdeel van een festivalpakket, los in de webshop en op 18 april 2022 tijdens het Wintertuinfestival in Doornroosje. Er zijn slechts 100 exemplaren gedrukt, dus wees er snel bij!