Misschien wordt het tijd om ergens aan te ontsnappen

Merel van Slobbe Moni Zwitserloot  - 03 september 2018

misschien wordt het tijd om ergens aan te ontsnappen

mijn huid is zachter dan deze planeet:
de binnenkant van mijn polsen, het stuk
tussen mijn navel en mijn borsten
mijn huid is zacht genoeg om een nest te zijn
voor een klein dier, een eekhoorn

mijn handen zijn sterk genoeg om een mammoet te dragen
om uitgestorven diersoorten uit de tuin op te graven en te bewaren
in bubbeltjesplastic en niemand hoeft ooit meer bang te zijn
om kapot te vallen op een keukenvloer
op een lichaam dat harder is dan gedacht

sterk genoeg om iets op te graven dat nog geboren moet worden

ik kan mijn wijsvinger achter de horizon haken en eraan trekken
om het uitzicht langzaam dichterbij te halen, net zo lang tot alles trilt
tot het uitzicht bijna knapt

en toch:
elke dag zakt deze stad verder weg onder de zeespiegel
misschien wordt het tijd om ergens aan te ontsnappen
we zijn al bijna kraters
we zijn al bijna de komeet

nooit eerder waren we zo onwaarschijnlijk

 

Merel van Slobbe is schrijver en journalist. In 2019 verscheen haar chapbook Aan de rand van een lichaam bij Wintertuin Uitgeverij en in 2023 debuteerde ze bij de Arbeiderspers met haar bundel De maan schijnt feller in de metaverse. (Foto door Cornelia Bruinewoud.)

Moni Zwitserloot is schrijver en performer. Die trad onder andere op bij Frontaal, Mensen Zeggen Dingen en het Wintertuinfestival. Ook werden teksten gepubliceerd op Hard//Hoofd, de Optimist en Notulen van het Onzichtbare. Moni treedt op in drag en ontwikkelde de literaire zine Onze lichamen bij de demonstratie van Trans Zorg Nu Nijmegen. Diens teksten bevatten veel lichamelijkheid, verkennen de hokjes waarin we ons begeven en proberen de grenzen ervan op te rekken of over te steken. Moni zit in het talentontwikkeltraject van Wintertuin. (Foto door Gaby Jongenelen.)